امام جعفر صادق(ع) نقش مهمی در دفاع از دین و حقانیت اسلام داشت/امام جعفر(ع) اظهرمن الشمس زمان بودند
امام جمعه مریوان از این امام همام به عنوان مدرسه و دانشگاه جامع علم و آگاهی نام برد و تصریح کرد: امام جعفر صادق(ع) با استفاده مناسب از فرصتی که در اختیار داشتند با تربیت شاگردان بسیار توانست اندیشه های الهی را در میان مردم ترویج دهد.
اشتراک گذاری :
"ماموستا شیرزادی" امام جمعه مریوان با تسلیت شهادت امام جعفر صادق(ع) با بیان اینکه امام جعفر صادق(ع) به صادق اهل بیت مشهور بود،به خبرنگار حوزه استان های این خبرگزاری گفت: امام جعفر صادق(ع) اظهرمن الشمس زمان بودند و در زمان خود شاگردان زیادی را تربیت نمود.
وی از این امام همام به عنوان مدرسه و دانشگاه جامع علم و آگاهی نام برد و تصریح کرد: امام جعفر صادق(ع) با استفاده مناسب از فرصتی که در اختیار داشتند با تربیت شاگردان بسیار توانست اندیشه های الهی را در میان مردم ترویج دهد.
به گفته امام جمعه مریوان، امام جعفر صادق(ع) با تربیت هزاران عالم متخصص در امور مختلف عمل به معارف دینی را در جامعه زنده کردند.
وی با بیان اینکه شخصیت امام جعفر صادق(ع) شخصیتی فرا زمانی و فرا مذهبی بود، گفت: این امام همام الگوی کامل صداقت و سخاوت بودند تا جایکه به صادق اهل بیت شهرت یافته اند.
امام جمعه مریوان به ذکر مشهور امام جعفر صادق(ع) اشاره کرد و گفت: از ابو حنیفه نقل است که گفت؛ روزی مردی به خدمت امام جعفر(ع) رسید و از ایشان خواست در حقش دعایی کند که خداوند گره از کارش باز کند آن امام همام در جواب آن مردم فرمودند« لا حول و لا قوة الا بالله» بگو که تمام مشکلاتت برطرف خواهد شد.
گفتنی است؛امام جعفر صادق (ع) در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه و در خانه امام محمد باقر (ع) پیشوای پنجم شیعیان دیده به جهان گشود. کنیه آن حضرت «ابو عبدالله» و لقبش «صادق» است.
آن حضرت در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد (ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر (ع) کسب فیض کرد، ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید و با پایه ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی (ص) شد.
همه جریان ها و حرکت های علمی مسلمانان در دوره امامت امام صادق (ع) رونق گرفت و مجالس درس و مناظره های علمی دایر و از رونق خاصی برخوردار شد، در همین راستا امام شاگردان بسیاری را برای عرضه افکار خالص اسلام و طرد اندیشه های باطل و منحرف تربیت کرد.
دوران امامت ۳۴ ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در ۶۵ سالگی بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسید.
