نوزدهم رمضان نخستین شبی است که احتمال قدر بودن و نزول قران به آن نسبت داده شده، شب تجدید میثاق بندگی و لبیک متقابل خدا و مخلوقاتش.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب به نقل از فارس، ماه مهمانی خدا از نیمه گذشته و قرار عاشقی به شب نوزدهم رسیده است، روزهای بهاری در گستره مهر خداوندی غرق گشته و عاشقانه‌های سحرگاهان به نجوای طلوع و حمد غروب پیوسته و هر روز زیباتر از قبل، ندای یا علی یا عظیم به ربنای دلدادگی وصل می‌شود.
و امشب که شاید خاص و برگزیده باشد، لحظه‌هایی ناب را برای دلدادگان رقم می‌زند و سفره عاشقی منور به تلاوت واقعه و الرحمن و آراسته به ندای الغوث الغوث بندگانی می‌شود که الگویی دارند که بزرگترین افتخارش بندگی خداوند است.
آری امشب قدر بندگی را به اندازه می‌گذارند تا هر مخلوق معقولی به اندازه ظرفش، هدایای عرشی بگیرد و تقدیر یک‌سالش را تا آنجا که ظرفش جا دارد و ظرفیتش می‌پذیرد رقم بزند.
امشب از هر کجای عرش تا انتهای فرش دستان دعا بالا می‌رود و در مسیر پاک و بی غش نزول قرآن هر آنچه که نامش دعاست بر بال ملک سوار می‌شود و پیغام بندگان توسط مدبرات امر به خالقشان می‌رسد.
امشب لیلة القدر مشتاقانی است که قدر لحظات بندگی را همیشه دانسته تا با نیایش و دعا خیر من الف شهر بودنش را اثبات کنند و نوای سلامشان تا مطلع فجر قیامت ادامه یابد.
امشب شب لبیک هزاران باره خداوند به بندگانش است، امشب شب تایید بندگی و تولد دوباره آنانی است که ناخواسته یک سال قبل یا یک عمر را در غفلت و گناه گذرانده‌اند.
آری امشب مصداق واقعی تنزل جبرائیل و دیگر فرشتگانی است که فارغ از پیام وحی به دیدار مشتاقان خدا می‌آیند و کشکول‌های گدایی بر آستان خداوندی آویخته را پر از اسماء الحسنا می‌کنند و عطر استجابت بر دستان بلند شده به درگاه حق می‌افشانند.
و در چنین شبی فرق اسوه بندگی و امیر زمین از شمشیر ظلم شکاف برداشت تا عدالت و بنده نوازی و یتیم پروری اش در تمام عالم موج بزند، امشب شب گرسنگی یتیمان کوفه و تازه شدن داغ دردادنه های علی است.
امشب شب غربت دوباره آل الله در کوچه بنی هاشم است، شبی که قران نازل شد و شبی که قران ناطق به خون نشست و شبی که ناله وا امای حسنین دوباره به آسمان رفت و دل عرشیان را لرزاند.
امشب شب تجدید میثاق بندگی است در مکتب امیرالمومنین(ع)، امشب شب اتمام حجت است شب خلاص شدن از آتش کبر و غرور و عجب و ریا.
امشب شب سکوت زینب و تکرار اوج بندگی علی است، شاید چون امشبی تقدیر تاب فرق برافراشته مولای خوبان را نداشته و بوی تعفن دنیاپرستی از دامان بنی امیه بلند شده و حقد و کینه سالها ننگ شکست از عقلانیت و عباداللهی علی(ع) از شمشیر ابن ملجم بر فرق مبارک مولا فرود آمده‌است.
امشب شب قدر و منزلت است، شب دعا و توسل و نیایش و ملبس شدن به جوشن صغیر و کبیر و درک واقعی اسماء الله و همرنگ خدا شدن.
باید ببینیم و بشنویم و محاسبه کنیم و ظرفمان را پاک بشوییم و ظرفیتمان را چندبرابر کنیم تا صفتی از صفات خدا در وجودمان نهادینه و ذخیره و تضمین خوشبختی یک سالمان شود.
شب قدر، شب تکمیل سفره داری خداوند است، شب قرآن به سرگرفتن و توبه، مبادا امشب بگذرد و ما بمانیم و حسرت از دست دادنش، چرا که بهره‌مندی از خیر گسترده شده بر عرش و فرش را به خودمان سپرده‌اند و انتخاب ظرف نیز با ماست؛ پس می‌رویم تا از دریای کرم و اقیانوس اوصاف بی بدیل الهی بی نصیب نمانیم و اینک، بسم الله الرحمن الرحیم.
