اگر روند کاهشی جمعیت بدین شکل پیش رفته و خانواده‌ها به جای فرزندآوری به سقط جنین پرداخته و یا برای راحت‌طلبی خود تنها به داشتن یک فرزند بسنده کنند، کشورمان در سیاهچاله و باتلاق جمعیتی گرفتار شده و رهایی از آن بسیار سخت و دشوار خواهد بود.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان‌های خبرگزاری تقریب(تنا)، تغییر سبک زندگی مردم سبب شده تا آنان زندگی بی‌دغدغه و راحت را به همه چیز ترجیح دهند و در بسیاری از موارد، مسئولیت چیزی را قبول نکنند و از آن سر باز زنند.
این بی‌مسئولیتی و راحت‌طلبی هم‌اکنون در مسئله مهم «فرزندآوری» نمود دارد تا جایی که بیشتر خانواده‌ها از داشتن فرزند امتناع کرده و یا ترجیح می‌دهند که یک فرزند و در نهایت دو فرزند داشته باشند و مسائل اقتصادی و معیشتی خانواده را نیز بهانه راحت‌طلبی خود می‌کنند.
این در حالی است که به غیر از خطرات بزرگی که پیری جمعیت در چند سال آینده کشور را تهدید کرده و «امنیت» آن را دچار خدشه می‌کند، کودکی که در یک خانواده خلوت و بدون خواهر و برادر رشد و نمو می‌کند، دارای خلأهای روحی فراوانی شده و منزوی و در خودفرو رفته بار می‌آید.
متاسفانه نسل کنونی مسئولیت‌های مهمی همچون نقش پدر و مادری را از خود سلب کرده تا به خیال خود زندگی راحتی را داشته و در خوش‌گذرانی‌ها و مسافرت‌ها و مهمانی‌های خود غرق شوند غافل از اینکه در زمان پیری محتاج و تنها بوده و در کنج خانه‌ها باقی می‌مانند و در نهایت ممکن کسی پیدا شود که او را به خانه سالمندان ببرد.
بنابراین اگر زوجین در زمان جوانی متحمل سختی شوند در آینده با داشتن فرزندان و نوه‌ها، انگیزه بیشتری برای زندگانی پیدا کرده و چه بسا عمر طولانی‌تری پیدا می‌کنند.
از آن سو داشتن فرزندان بسیار، کانون خانواده‌ها را از حالت سردی و سکوت خارج کرده و تبدیل به خانه‌ای گرم و پرنشاط می‌کنند و در این صورت کودکان دارای «قدرت پنهان» شده و احساس می‌کنند که چندین نفر حامی و پشیبان آنان هستند.
همچنین کودکانی که در خانواده‌های پرجمعیت رشد می‌کنند سریع تر از سایر هم سن و سالان خود زبان باز کرده و اجتماعی‌تر بار می‌آیند و دانسته‌های خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند و از سوی دیگر از یکدیگر مراقبت کرده و «مسئولیت‌پذیرتر» تربیت می‌شوند.
هم اکنون شرایط به گونه‌ای شده که والدین سعی می‌کنند تا تمامی خلاءها و کمبودهای عاطفی فرزندان خود را با مادیات و پول جبران کنند در حالی که این شدنی نیست و علاوه بر اینکه هزینه فراوانی را بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند، فرزند نیز همچنان درگیر خلاءهای خود باقی می‌ماند.
به نظر می‌رسد که اگر خانواده‌ها زنگ خطر کاهش جمعیت جوان را به عنوان نیرویی متحرک و شاداب به موقع بشنوند و با توجه به اینکه به گفته رئیس فراکسیون جمعیت و حمایت از خانواده مجلس شورای اسلامی، کاهش رشد جمعیتی دارای شیب پرتگاهی است، در آن صورت متوجه خواهند شد که فاجعه عظیمی فراتر از بمب و موشک در انتظار کشورمان است.
همچنین به گفته این مسئول، اگر در بازه پنج سال آینده، هر خانواده حداقل بین سه تا پنج فرزند به دنیا نیاورد، کشورمان در داخل سیاهچاله جمعیتی گرفتار شده و هرگز از این چاه سالمندی و تک فرزندی بیرون نخواهد آمد و باید شکست اقتصادی، امنیتی و ورشکستگی علمی و فناورانه را متحمل شود.
در حال حاضر به نظر می‌رسد که مادران خانواده باید به جای سقط جنین‌هایی که هزاران مورد آن را در سال شاهد هستیم و به جای راحت‌طلبی و داشتن تک فرزندی، متوجه خطرات کاهش نسل در ایران باشند چرا که اگر نسبت به این امر مهم و حیاتی بی‌توجه باشند فجایع به وجود آمده به راحتی قابل جبران نخواهد شد!
