تعصب‌گرایی و فرقه‌گرایی هیچ جایی در گفت و گوهای دینی ندارد
فعال مدنی لبنانی اظهار داشت: افراطی‌گری‌های مذهبی، تعصب‌های طایفه‌ای و نژادی و تکیه بر رویکرد تکفیر دیگران، از عوامل داخلی شکست در زمینه تحقق وحدت هستند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، مها جمول، فعال مدنی لبنانی در وبینار سی و ششمین کنفرانس وحدت اسلامی، ضمن تبریک میلاد رسول گرامی اسلام(ص) اظهار داشت: پیامبر اکرم (ص) یک شخصیت الهی و منحصربه فرد و منبعی الهام بخش برای مردم در تمامی زمان‌ها و اعصار بوده‌اند. ایشان بودند که با تکیه بر اصل ایمان و توحید، مردم را از تاریکی‌های جهل و نادانی به سوی نور الهی هدایت کردند و قرآن کریم، منبع اصلی اندیشه و خط مشی پیامبر اسلام (ص) بود.
وی اظهار داشت: یکی از مهمترین نقش‌های تقریب و نزدیکی میان مسلمانان، در ایجاد یک جامعه مبتنی بر عدالت و تسامح نهفته است؛ جامعه‌ای که تمامی اعضای آن از یک زندگی خوب و کریمانه برخوردار باشند و این زندگی نیز با طبیعت انسانی که بر گسترش خیر و ارزش‌های برادری مبتنی است، سازگار و مطابق باشد.
جمول گفت: امروز دیگر همگان به این درک رسیده‌اند که وحدت و نزدیکی مذاهب مختلف اسلامی به یکدیگر بدین معنا نیست که صاحبان یک مذهب از عقاید، افکار و اندیشه‌های خود دست بکشند؛ وحدت و نزدیکی مذاهب مختلف به یکدیگر به این معناست که اختلافات، دلیلی برای شکل‌گیری عداوت، خصومت و دشمنی میان مسلمانان نیست، چرا که این خصومت و دشمنی در نهایت به تکفیر طرف مقابل، مباح دانستن خون او و عدم همزیستی مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر منجر می‌شود. نزدیکی هرچه بیشتر مذاهب مختلف اسلامی به یکدیگر، مستلزم برپایی گفت و گوهای دینی مبتنی بر احترام متقابل است.
وی ادامه داد: افزون بر آن، موفقیت در عرصه نزدیک ساختن مسلمانان به یکدیگر، مستلزم وجود علم و درایت کافی است، این مسئله [تقریب میان مسلمانان] از اهمیت ویژه و بسزایی در زندگی امت اسلامی، آینده و جایگاه آن در میان دیگر ملت‌ها و امت‌ها، برخوردار است. اگر در برخی از موارد، تلاش‌های ما برای نزدیک ساختن مسلمانان به یکدیگر با شکست مواجه می‌شود، ما تنها نباید استعمارگران و یا نظام‌های استبدادی حاکم را مورد سرزنش قرار دهیم، بلکه باید به علل و عوامل داخلی نیز توجه داشته باشیم. طبیعی است که افراطی‌گری‌های مذهبی، تعصب‌های طایفه‌ای و نژادی و تکیه بر رویکرد تکفیر دیگران، از عوامل داخلی شکست، در زمینه تحقق وحدت هستند.
فعال مدنی لبنانی تأکید کرد: باید برای همه مسلمانان تشریح شود که وحدت یک تحول مثبت در زندگی آنها ایجاد می‌کند و لازم است در این زمینه گفت و گوهای اسلامی انجام شود و روح برادری اسلامی بر این گفت و گوها حاکم باشد. ناگفته پیداست که تعصب‌گرایی و فرقه‌گرایی هیچ جایی در گفت و گوهای دینی و اسلامی نخواهند داشت. تعصب‌گرایی و فرقه‌گرایی به دشمنان و مستکبران کمک می‌کنند تا بر منابع امت اسلامی سیطره یافته و میان جوانان مسلمان تفرقه، شکاف و جدایی ایجاد کنند.
وی خاطر نشان کرد: ما در زمینه تحقق وحدت و نزدیکی میان مسلمانان، نباید تمام مسئولیت را فقط بر روی دوش نخبگان سیاسی، اندیشمندان، متفکران وعلمای دینی قرار دهیم، بلکه عموم مسلمانان باید با یک برنامه ریزی دقیق، درست و مناسب، در این عرصه نقش‌آفرینی کنند.همچنین باید انجام گفت و گو میان جوانان دانشگاهی، آگاه و فرهیخته را به یک روال عادی و طبیعی در زندگی فردی و جمعی تبدیل کنیم.
جمول اضافه کرد:در زمینه تحقق وحدت، دستگاه‌ها و وزارت‌خانه‌های ذی‌ربط نیز وظایف، مسئولیت‌ها و نقش‌هایی را برعهده دارند. رسانه‌ها نیز باید به نقش خود در این زمینه عمل کرده و گفت و گوهایی را میان جوانان مسلمان ترتیب دهند.
وی در بخشی از سخنان خود گفت: «برخورد نرم» و «برخورد سخت» دو راهکار مقابله با کسانی است که در صفوف امت اسلامی تفرقه‌افکنی می‌کنند. البته «برخورد سخت» با تفرقه‌افکنان به موارد خاصی محدود و محصور می‌شود.
جمول تصریح کرد: مسیر تحقق وحدت و تقریب میان مسلمانان باید یک مسیر تکامل‌یافته باشد؛ نزدیکی میان مسلمانان یک گام ضروری برای تکمیل کردن وحدت اسلامی است.تحقق وحدت اسلامی بزرگترین خواسته و مطالبه جوامع اسلامی در عصر کنونی است؛ به ویژه اینکه مسلمانان امروز با سلسله چالش‌ها و معضلاتی مواجه هستند که نمی‌توانند به تنهایی بر آنها غلبه کنند. در این میان، کنار گذاشتن اختلافات، اولین اولویتی است که مسلمانان باید به آن توجه داشته باشند. البته نباید از نقش عبادتگاه‌ها، دانشگاه‌ها، نهادها و مؤسسات وحدت‌آفرین و رسانه‌ها در تحقق تقریب و وحدت، غافل شد.
فعال مدنی لبنانی تأکید کرد: باید بپذیریم که در کنار دیدگاه‌‌هایمان، دیدگاه‌های متفاوت دیگری هم وجود دارند؛ اختلافات فرهنگی و مذاهبی تا روز قیامت نیز باقی خواهند ماند. آنچه که اهمیت دارد، نحوه برخورد ما با این اختلافات است. طبیعی است که نادیده گرفتن اختلافات و یا انکار آنها راهکار مناسبی نیست و همه مذاهب اسلامی باید با احترام با یکدیگر برخورد کنند.
