حضرت علی (ع) اسوه وحدت و همبستگی بین مذاهب

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، «حسن بیارجمندی» سرپرست دانشگاه مذاهب اسلامی شعبه گنبد کاووس در یادداشتی با عنوان «حضرت علی (ع) اسوه وحدت و همبستگی و رسالت ما» به جایگاه، شأن و منزلت حضرت علی (ع) از دیدگاه مقام معظم رهبری پرداخته است که متن کامل آن در ذیل می آید:

حضرت علی علیه السلام به تعبير امام خامنه ای: «مؤمن تراز اول، شاگرد تراز اول پیغمبر و عبادت کننده‌ی تراز اول در میان همه‌ی مسلمانان، امیرالمؤمنین است. پای منبر پیغمبر هم، از همه‌ی شاگردان پذیرنده‌ تر، داننده‌ تر و پرسنده‌ تر اوست؛ در یک روایت هست که به حضرت عرض کردند: شما چقدر از پیغمبر زیاد نقل می کنید؟ فرمود: من از پیغمبر سؤال می کردم، جواب می داد؛ وقتی سؤال نمی کردم، خودِ او ابتدا به من می‌ گفت. بنابراین، شاگرد درجه‌ی یک بود.» و به تعبیری ديگر از معظم له :« آنچه از فضائل امیرالمؤمنین (سلام خدا بر او) تاکنون بر زبان ها و قلم ها جارى شده است، همه‌ى فضائل امیرالمؤمنین نیست، بخشى از آن است. از قول نبىّ اکرم (ص) نقل شده است که فرمود: برادرم على، فضائلى دارد که لا تُحصى‌ - قابل شمارش نیست ؛ این امیرالمؤمنین است. خب، ما احتیاج به الگو داریم، احتیاج به اسوه داریم، [پس‌] با این نظر به امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نگاه کنیم.» و همانطور که ایشان در مناسبتی دیگر اشاره می نمایند: «این هم حرفی نیست که شیعیان این را بگویند.اینها چیزهایی است که جزو مسلّمات تاریخ است.»لذا طبيعي است كه نام و یاد چنین الگو و اسوه ای از صدر اسلام تا ظهور در كانون توجهات جهان اسلام و مسلمانان و حتی غیرمسلمانان باشد و پيرامون آن گفت و گو و مباحثی مطرح شود.

امام خامنه ای با تأکید بر اینکه حضرت علی (ع) الگوی وحدت و نقطه ی وحدت است؛ جریانی که به دنبال تقلیل و تنزل چنین الگوی تراز و ممتاز جهان اسلام است را از این اقدام نهی می کنند :«امیرالمؤمنین را مایه‌ی اختلاف بین شیعه و سنی و فرقه‌های اسلامی قرار ندهید. امیرالمؤمنین نقطه‌ی وحدت است، نه نقطه‌ی افتراق.» محور وحدت به عنوان یک فریضه قطعی قرآنی بودن از موضوعات مسلمی است كه تصور آن موجب تصديق است و چندان به استدلال احتياج ندارد. به اين معنى كه هر كس مسلمات تاریخ صدر اسلام را حتى اجمالأ بداند چون به اصل وحدت و فریضه بودن آن و الگو بودن حضرت علی(ع) برسد و آن را به تصور آورد، بى ‏درنگ تصديق خواهد كرد؛ هم حقیقت محور وحدت بودن و هم بایسته بودن آن در همه اعصار. مقام معظم رهبری در این خصوص می فرمایند :«امیرالمؤمنین محور وحدت است. همه‌ی دنیای اسلام در مقابل امیرالمؤمنین خاضع ‌اند؛ شیعه و سنی ندارد.» و یا امر به اینکه :«امیرالمؤمنین باید مایه‌‌ی وحدت دنیای اسلام باشد.» از این منظر حضرت علی (ع) را باید اولا به عنوان نقطه ی همبستگی بین مذاهب و منبع اصلی و الهام بخش تقریب و وحدت اسلامی دانست:« به جرأت می توان گفت که علی ‌بن ‌ابی طالب (علیه الصّلاة و السّلام)، می تواند نقطه‌ی اشتراک و تلائم و همبستگی میان فِرق اسلامی قرار بگیرد. در همه‌ی زمان ها و دوره‌ها، فرقه‌های اسلامی - به جز گروه ناچیز و اندک نواصب که خارج از فِرق اسلامی هستند - شأن امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) را همان شأن والا و برجسته و ممتازی می دانستند که شما در کتاب های فریقین - چه شیعه و چه سنی - ملاحظه می کنید. بنابراین امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) ملتقی و محل اشتراک فرقه‌های اسلامی است و می تواند منبعی برای وحدت بین مسلمین به حساب بیاید، این امروز برای دنیای اسلام مورد نیاز است».

و ثانیا الگو و اسوه کمک کننده به مدیریت جامعه اسلامی برای حفظ دین اسلام و امت اسلامی دانست. مقام معظم رهبری در این خصوص می فرمایند: « بعد از اندکی [ از رحلت پیامبر اعظم ] احساس کرد که جامعه‌ی اسلامی به او نیاز دارد: حتّی رأیت راجعة الناس قد رجعت ترید محو دین محمّد(صلّی اللَّه علیه و آله) ؛ آن وقت وارد میدان شد. همکاری، مشارکت و کمک به کسانی که مدیریت جامعه را به عهده داشتند هدایت ها و کمک های آن بزرگوار در زمینه‌ی لشگرکشی ها، در زمینه‌ی اجرای حدود، در زمینه‌ی مسائل سیاسی و غیره؛ مرشد کامل، محور و مرکز نورافشانی در جامعه‌ی اسلامی، امیرالمؤمنین بود. این بیست و پنج سال هم به همان شکلی که معروف است و می دانید، گذشت».

نتیجه اینکه در این عصر کنونی نه تنها انقلاب و نظام جمهوری اسلامی به عنوان "ام القری‌ جهان اسلام" با چنین الگوی ترازی بنیانگذاری شد و راهبری می گردد؛ بلکه مشارکت هر یک از ما در این مسیر و حیات طیبه ای که دل در گرو اسلام و امت واحده اسلامی داریم نیز مشروط به این است که سیره ی حضرت علی (ع) و رفتار آن را به تعبير امام خامنه ای مثل سرمشق همواره پیش روی خود داشته باشیم:«می توان علی (علیه ‌السّلام) را با خود داشت؛ پیشاپیش حرکت خود و پیش روی خود داشت، مشروط بر اینکه ما سیره‌ ی امیرالمؤمنین و رفتار امیرالمؤمنین را مثل یک سرمشق مورد توجه قرار بدهیم.» این بزرگ ترین رسالتی است که می بایست در این ایام پر برکت با توسل به آن حضرت و در شب های قدر آنرا از خداوند متعال مسئلت کنیم و در طول سال به آن اهتمام و التزام عملی داشته باشیم. ان شاء الله

انتهای پیام/